Czy Ashwagandha łagodzi stres?

Ashwagandha to jedno z najważniejszych ziół Ajurwedy – jednego z najstarszych systemów leczniczych na świecie. Roślina ta była używana przez ludzi od tysięcy lat, aby złagodzić stres, zwiększyć poziom energii i poprawić koncentrację.

„Ashwagandha” w sanskrycie oznacza „zapach konia”, co odnosi się zarówno do zapachu zioła, jak i jego mitycznych zdolności do zwiększania siły. W niektórych regionach świata zwana „żeń-szeniem” indyjskim. Rośnie jako mały krzew, o grubych korzeniach i żółtych kwiatach, które tradycyjnie były stosowane do tworzenia produktów leczniczych. W przypadku nowoczesnych suplementów diety, wykorzystuje się najczęściej standaryzowane ekstrakty z korzenia.

Ahwagandha przedmiotem badań

Wraz z rozpowszechnieniem się suplementów opartych na ashwagandhie, wzrosło zainteresowanie nią naukowców. Liczne badania wykazują skuteczność stosowania ekstraktów w wielu jednostkach chorobowych. Według meta-analizy z 2020 roku (Tandon & Yadav, 2020), suplementacji ekstraktów z korzenia rośliny przypisuje się pozytywny wpływ na: niedoczynność tarczycy, schizofrenię, łagodzenie przewlekłego stresu, bezsenność, stany lękowe, poprawę pamięci i funkcji poznawczych, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, reumatoidalne zapalenie stawów, cukrzycę typu 2, niepłodność męską, działania promujące płodność u kobiet i wiele innych. Jednocześnie wykazano względne bezpieczeństwo stosowania preparatów z korzenia Aswagandhy.

Jednym z najciekawszych tematów, w których upatruje się terapeutycznej pomocy ekstraktów z korzenia ashwagandhy, jest wspomaganie leczenia napadów niepokoju oraz chronicznego stresu, tak powszechnych w dzisiejszych czasach. Z punktu widzenia fizjologicznego, ashwagandha może pomóc w kontrolowaniu mediatorów stresu, w tym białek szoku cieplnego (Hsp70), kortyzolu i aktywowanej stresem N-końcowej kinazy białkowej c-Jun (JNK-1). Zmniejsza także aktywność osi podwzgórze-przysadka-nadnercza (HPA) - układu w organizmie, regulującego reakcję na stres.

Potwierdzenie skuteczności działania ekstraktów uzyskano w wielu badaniach na zwierzętach i ludziach.

W małym badaniu, z udziałem 58 uczestników osoby, które przyjmowały 250 lub 600 mg ekstraktu z ashwagandhy przez 8 tygodni, znacznie zmniejszyły odczuwany stres i poziom kortyzolu (hormonu stresu), w porównaniu z osobami, które przyjmowały placebo (Salve et al., 2019). Co więcej, grupa suplementowana ekstraktem z korzenia, zauważyła także poprawę jakości snu. Ci, którzy przyjmowali suplementy ashwagandhy, również zauważyli poprawę jakości snu, w porównaniu z grupą placebo.

W innym badaniu, na grupie 60 osób wykazano, że przyjmowanie 240 mg ekstraktu z ashwagandhy dziennie, przez 60 dni, skutkuje znaczną redukcję lęku, w porównaniu z osobami, które otrzymały placebo (Lopresti et al., 2019).

Podsumowanie

Ashwagandha niewątpliwie przeżywa okres wyjątkowej popularności. Zawdzięcza to nie tylko modzie na radzenie sobie ze zdrowotnymi dolegliwościami za pomocą naturalnych metod, ale także potwierdzonej naukowo skuteczności. Jednym z bardzo obiecujących kierunków, w których można wykorzystywać ekstrakty z rośliny jest regulacja niepokoju i stanów lękowych. Jednakże warto pamiętać, że potrzebne są dalsze badania, aby osiągnąć konsensus w sprawie odpowiednich form i dawkowania, w celu skutecznego niwelowania zaburzeń związanych ze stresem.

Bibliografia

Lopresti, A. L., Smith, S. J., Malvi, H., Kodgule, R., & Wane, D. (2019). An investigation into the stress-relieving and pharmacological actions of an ashwagandha (Withania somnifera) extract: A randomized, double-blind, placebo-controlled study. Medicine, 98(37). https://doi.org/10.1097/MD.0000000000017186

Salve, J., Pate, S., Debnath, K., & Langade, D. (2019). Adaptogenic and Anxiolytic Effects of Ashwagandha Root Extract in Healthy Adults: A Double-blind, Randomized, Placebo-controlled Clinical Study. Cureus, 11(12). https://doi.org/10.7759/CUREUS.6466

Tandon, N., & Yadav, S. S. (2020). Safety and clinical effectiveness of Withania Somnifera (Linn.) Dunal root in human ailments. Journal of Ethnopharmacology, 255. https://doi.org/10.1016/J.JEP.2020.112768